ADHD en zelfsabotage
ADHD en zelfsabotage. Je kent het vast wel. Die allesverlammende saboteur, zodat je dingen die je weet dat je moet doen, gewoonweg niet doet. En je daar ook nog eens superschuldig over voelt. Omdat het als een zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. Meestal lukt het pas om in actie te komen als er een harde deadline is. En soms zelfs dan niet.
Iedereen met ADHD of ADD kent het wel: je wéét dat je iets moet doen, maar toch doe je het niet. Je verlamt volledig, verzint 1001 andere dingen die je eerst moet doen, of je laat je afleiden door je telefoon, of Netflix (of allebei tegelijk). Eigenlijk is dit zelfsabotage, juist bij ADHD een bekend concept.
Je saboteert jezelf door iets niet te doen, wat je eigenlijk wel zou moeten doen. Soms bewust, vaak onbewust. Wat is dat toch met die innerlijke saboteur, dat het soms gewoonweg niet mogelijk voelt om Eraan te ontsnappen?
Dat je wéét dat je jezelf aan het saboteren bent, maar dat je er niks aan kan doen. Je stond erbij en je keek ernaar zeg maar.
Daarvoor moeten we in eerste instantie eerst kijken naar wat er vóór gebeurt. Voordat je
inziet dat je met zelfsabotage bezig bent.
En de verscheidenheid aan redenen waarom je aan zelfsabotage doet.
Nu is het wel nuttig om te vertellen dat iedereen bij tijd en wijle aan zelfsabotage doet.
Ongeacht of je ADHD hebt of niet. ADHD-ers zijn wél gevoeliger voor een aantal oorzaken van zelfsabotage, waardoor het bij ons denk ik net iets vaker voorkomt en ook vaker een combinatie van allerlei factoren is.
Sowieso uit zelfsabotage zich vaak in uitstelgedrag. Waarvan we weten dat dat een van de kenmerken van ADHD is.
Links uit de aflevering:
Transcript van de aflevering vind je HIER.
